Vlaamse prijzen op het Filmfestival van Gent

Heel veel Vlaamse en Belgische films dit jaar in Gent — en dat is op zich al reden genoeg om te feesten — maar zijn er ook een paar die in de prijzen vallen.  Te weinig naar onze smaak, maar onze goeie smaak beperkt zich momenteel nog tot een klein kringetje.  ‘Kid’, ‘De Naam van De Vader’ en ‘Corps Perdu’ werden wel bekroond.  En eerder mocht Nicolas Karakatsanis ook al een feestje vieren.

 

INTERNATIONAAL

Ondanks de ruime aanwezigheid van Belgische films is het Filmfestival van Gent geen Belgisch maar wel een zeer internationaal festival.  Onbegonnen werk om de verschillende nationaliteiten van de films te gaan tellen. Maar geloof ons, het zijn er veel.  Maar niet al die films strijden om de prijzen.  Jawel, alle nieuwe langspeelfilms dingen mee naar de publieksprijs.  Maar de internationale jury boog zich de voorbije week uitsluitend over de 15 films die geselecteerd waren voor de competitie.  In die competitie drie Belgische films : ‘La Cinquième Saison’ van Peter Brosens en Jessica Woodworth, die eerder al met 2 prijzen aan de haal gingen op het Festival van Venetië en twee op-en-top Vlaamse films die in Gent hun wereldpremière beleefden : ‘Kid’ van Fien Troch en ‘Offline’ van Peter Monsaert.

 

‘TABU’ IS GEEN TABOE IN GENT

Wij hadden ons best kunnen verzoenen met een hele stapel prijzen voor de drie Belgische films.  Alleen worden er in Gent alleen prijzen uitgedeeld voor de Beste Film en voor de Beste muziek.  Geen van beide prijzen ging naar onze films.  Zonde.  Terwijl er nochtans twee Vlaamse Bavo’s in de jury zaten : regisseur Bavo Defurne en romanschrijver Bavo Dhooge.  Wellicht wilden ze niet al te patriottisch overkomen tegenover de buitenlandse leden van de jury, de Poolse Abel Korzeniowski, de Amerikaanse filmrecensente Joan Dupont en de Chinese Xiaolu Guo.  Nee, de jury zal wel haar eigen redenen hebben gehad om de hoofdprijs te geven aan het Portugese ‘Tabu’ van Miguel Gomes.  En eigenlijk is het hele festival een feest voor de films van bij ons.  Want nooit voorheen werden er zoveel films van eigen bodem op het Festival vertoond.

EEN GEVULD KINDERHAND

Maar gelukkig kon er ook een prijs van af voor een Vlaamse film.  De Speciale Prijs van de Jury ging naar ‘Kid’ van Fien Troch. Een bekroning die wij alleen maar kunnen toejuichen.  Fien Troch heeft met ‘Kid’ een heel ongewone, maar zeer mooie film gemaakt.  Meer en meer ontpopt zij zich tot de Vlaamse Roy Andersson.  Hoe ze met weinig woorden een verhaal vertelt van een moeder en twee kinderen die niet door het lot worden verwend.  Miserie, zou je denken, en dat klopt.  Maar ellende kan ook grappig zijn. Al zullen vooral alle ogen lachen.  Of pretlichtjes vertonen.  Want Fien Troch maakt van iedere scène een tafereel dat met de grootste zorg op het witte doek geschilderd werd.  Mooi, grappig, zacht, lief,  maar ook hard.  Een kunstwerkje dat in geen enkel museum zou misstaan, maar even goed gesmaakt kan worden door mensen die nooit van hun leven een voet in een museum binnen zullen zetten.  Blij dat Fien bekroond werd.

 

‘Offline’ werd bij de première van dinsdagavond 16 oktober beloond met een staande ovatie die de funderingen van de Gentse Kinepolis haast deed begeven.  Wij zijn niet fanatiek als we zeggen dat Triggerfinger recht had op de prijs voor de Beste Muziek.  En mochten er acteursprijzen zijn uitgereikt dan zouden die gegarandeerd voor Anemone Valcke en Wim Willaert geweest zijn.  Ook alle acteurs en actrices die in de film van Peter Monsaert een bijrol spelen zouden van ons mogen bekroond worden.  Er zijn weinig films waarin alle vertolkingen zo goed zitten.  Maar even goed hadden we kunnen leven met een prijs voor de beste bijrol voor Sam Louwyck, die nog maar eens een zeer mooie vertolking neerzet in ‘Het Vijfde Seizoen’ ofte ‘La Cinquième Saison’.  En nu we het toch hebben over prijzen die we niet gekregen hebben, mogen de drie D.O.P.’s van de Belgische films ook een denkbeeldige trofee op hun schouw zetten : Hans Brüch kan toveren met beelden, dat wisten we al met van zijn werk met Gust Van den Berghe.  En hij bewijst het nog maar eens in ‘La Cinquième Saison’. Frank Van den Eeden is die andere schilder met camera die ‘Kid’ tot een kunstwerk hielp maken.  Hij stond ook bij de vorige films van Fien achter de camera.  U kunt hem ook kennen van zijn andere schitterende beeldwerk voor films als ‘The Invader’ en ‘Swooni’Ruben Impens mag zo stilaan een eigen straat in Gent gaan opeisen.  Want in ‘Offline’ maakt hij van de Muide een filmische buurt, na hij al hetzelfde deed voor zoveel andere bekende wijken in ‘Aanrijding in Moscou’, ‘Turquaze’, ‘Code 37’ en alle films van Felix Van Groeningen, waaronder natuurlijk ook ‘The Broken Circle Breakdown’.  Toch mocht Ruben geen feestje vieren in Gent.  Die eer was weggelegd voor zijn al even briljante collega, Nicolas Karakatsanis, die films als ‘Linkeroever’, ‘Rundskop’ en de Amerikaanse versie van ‘Loft’ van beelden voorzag.  Hij mocht afgelopen zaterdag al de Jo Röpcke Award van Knack Focus in ontvangst nemen, een prijs die wordt uitgereikt aan een man of een vrouw die een opmerkelijke bijdrage heeft geleverd tot het succes van de Vlaamse cinema.

 

BESTE KORTFILM

 

Fien Troch was niet de enige Belgische regisseur die reden tot feesten had.  Ook Timothy Josha Wennekes (Sint-Lukas Brussel) mag de champagne laten knallen.  Want zijn film werd door de kortfilmjury (bestaande uit Chris Lomme, Raoul Servais, Philippe Reynaert, Annemie Degryse, Ellen De Waele en Bram Renders) tot beste film van de Studentenkortfilmcompetitie bekroond.  Terecht.  De film van Wennekes gaat over een jongen die zich niet kan verzoenen met de absurde regels van de Getuigen van Jehova, de religie waarmee hij thuis werd grootgebracht.  ‘Corps Perdu’ van Lukas Dhondt kreeg dan weer een eervolle vermelding

Zie ook :

Alles over het Filmfestival van Gent

Check Also

Luc Vrydaghs over ‘Thank God For The Gift’!

In zijn documentairefilm ‘Thank God For The Gift’ gunt Luc Vrydaghs ons via een geweldige …