Arno Hintjens is op 72-jarige leeftijd overleden in Brussel. De Oostendse zanger leverde sinds november 2019 een gevecht tegen pancreaskanker.
“Arno heeft ons op 23 april verlaten”, dat meldt zijn manager Filip De Groote. “We zullen hem allemaal missen, zijn familie, zijn vrienden en muzikanten. Hij zal altijd bij ons blijven dankzij de muziek die hem tot het einde in leven hield.”
Onlangs mocht Arno nog een Lifetime Achievement Award in ontvangst nemen op Filmfestival Oostende. Rijen fans wachtten hem op aan Kinepolis Oostende, waar voor de zanger een erehaag werd gevormd. Achteraf werd de kortfilm La Vie de Roger, Chanteur de Charme (Lionel Goldstein) vertoond. Daarin vertolkt Arno de hoofdrol.
Weinig Belgische artiesten kunnen zonder familienaam om te weten over wie het gaat. Een klepper als Arno is de uitzondering op die regel. We kennen hem vooral van nummers als O la la la c’est magnifique, maar ook voor de Belgische cinema heeft hij veel betekend. In 2007 was hij bijvoorbeeld Master van de allereerste editie van FFO en kreeg hij er ook de eerste ster op de Walk of Fame aan de Zeedijk.
Vorig jaar stond hij nog centraal in de documentairereeks Charlatan (2021). Die maakte bevriend regisseur Dominique Deruddere over het leven van de zanger. Wij brachten ook een bezoekje op de set van de documentaire. Le Coq in Brussel mocht uitzonderlijk de deuren opendoen tijdens de lockdown, omdat daar de interviews plaatsvonden met o.a. acteur Josse De Pauw, regisseur/schrijver Marc Didden en theatermaker Jan Decorte. Het café is een iconische plek voor Arno en zijn vrienden. Arno zelf noemde Charlatan zijn testament.
Met Charlatan, het leven van Arno Hintjens, wilde Deruddere een andere kant van Arno laten zien. Het kind dat van zijn grootmoeder Marie-Louise een grote fantasie en het talent om te dromen erfde. De jonge man die een goedbetaalde baan in de horeca liet staan om te zingen, en van TC Matic een buig of barst-project maakte. De auteur die in songs als Lonesome Zorro in zijn eenzame ziel laat kijken. De kwetsbare mens, die zijn gevoelens maar heel zelden en aan weinig mensen laat zien.
Als muzikant leverde Arno ook een mooie bijdrage aan de Belgische cinema. Hij verzorgde nummers voor de soundtracks van o.a. Suite 16 (Dominique Deruddere), Ben X (Nic Balthazar) en de animatiefilm Suske en Wiske: de Texas Rakkers (Wim Bien & Mark Mertens).
In 1987 speelde Arno ook mee in zijn eerste langspeler: Skin van regisseur Guido Henderickx. Nadien volgden rollen in onder meer Camping Cosmos (Jan Bucquoy), Komma (Martine Doyen), Le Goût des Myrtilles (Thomas De Thier) en Préjudice (Antoine Cuypers).
Bekijk Charlatan hier.