Pierre De Clercq goot het spook van Mariano Vanhoof in het filmscenario van ’Halfweg’

Pierre De Clercq beleeft drukke tijden.  Hij had vroeger wel veel werk, maar sinds ‘Hasta La Vista’ door het dak is gegaan, kan het niet meer op.  Het is wachten tot de verfilming van ‘Labyrinth’ in de zalen komt, zijn scenario dat door Douglas Boswell met heel veel speciale effecten in een film wordt gegoten, momenteel is Vincent Bal zijn ‘Brabançonne’ tot een film aan het bewerken, en deze zomer begint Geoffrey Enthoven ‘Winnipeg’ te draaien in Canada, een verhaal dat De Clercq op bestelling van Mariano Vanhoof en Geoffrey Enthoven heeft gedraaid.  Dat wordt dan meteen zijn derde samenwerking, want naast ‘Hasta La Vista’ en straks ‘Winnipeg’ is er natuurlijk nog ‘Halfweg’, een film die nu nog in de zalen loopt en die gebaseerd is op het relaas van Mariano Vanhoof over de klopgeest die bij hem thuis vaak de boel op stelten zet. We stelden Pierre enkele vragen over die ‘Halfweg’, een film die je volgens ons niet gemist mag hebben.

 

Wat dacht je toen Mariano kwam aanzetten met zijn onwaarschijnlijke verhaal over de geest die bij hem thuis zit?

 

“Ik dacht: euh… verrassend, maar interessant. Een ghost story, dat heb ik nog nooit geschreven. Terwijl dat genre binnen film wel een hele mooie en lange traditie heeft. Op mijn persoonlijke lijstje met favoriete filmklassiekers staan zelfs twee prachtige exemplaren als het magistrale ‘A Matter of Life and Death’ van Powell & Pressburger en ‘Truly, Madly, Deeply’ van Anthony Minghella.”

 

“In een eerste versie gingen we met het verhaal op locatie. Maar ik dacht toen: dat is te gemakkelijk. Zullen we onszelf wat beperkingen opleggen om het interessant te houden? Ik heb hen daarop voorgesteld om het hele verhaal in het huis te houden. Een beetje wat ik al eerder in ‘Verlengd Weekend’ had gedaan. En Geoffrey en Mariano waren meteen akkoord. We nemen de kijker in het begin van de film mee naar binnen en hij of zij komt pas op het einde weer buiten. Dat geeft aan de film zijn eigen structuur. De verschillende personages wandelen het verhaal binnen, en weer buiten. Het huis ademt hen in en uit. Ze komen cour op en gaan jardin weer af.”

 

Geloofde je dat je de mensen erin zou kunnen laten geloven?

 

“Doordat de kijker van bij het begin bovenop Stef zit, met hem het huis en het verhaal binnen wandelt, gaan zij samen door diezelfde fases van irritatie, ongeloof, acceptatie, proberen te onderhandel en conflict. Net als Stef zijn ze al halfweg het verhaal voor ze zich vragen stellen. En dan wil iedereen wel weten hoe het afloopt. En wat het waarom is van die situatie waarin ze nu samen met Stef zitten.”

 

Je hebt nu meerdere keren met Geoffrey en Mariano gewerkt. Wat is eigenlijk het geheim van de blijkbaar magische band tussen die twee mannen?

 

“Ze kennen elkaar al heel, heel lang, sinds hun studententijd denk ik. Ze vertellen zelf dat ze al langer met elkaar zijn getrouwd dan met hun eigen vrouw. Dus als ik met hen samen zit heb ik wel eens het gevoel dat ik naar ‘The Odd Couple’ van Neil Simon zit te kijken. Of Jack Lemmon en Walter Matthau in hun beste Billy Wilder momenten.”

Zie ook :

The Making of Halfweg, deel 1, deel 2, deel 3, deel 4, deel 5, deel 6