Mathieu Mortelmans verovert de wereld en français met zijn ‘Chambre Double’

Mathieu Mortelmans. De naam lijkt uit het niets te komen.  Maar in korte tijd zie je hem alsmaar vaker opduiken.  Hij won enkele prijzen op het Festival van de Fantastische Film in Brussel, hij viel opnieuw in de prijzen op het Brussels Short Film Festival en zijn film ‘Chambre Double’ wordt om de haverklap geselecteerd voor belangrijke buitenlandse festivals, zoals nu ook weer voor het toch wel heel gerenommeerde Palm Springs.  Zijn film is Franstalig, maar de regisseur zelf is vlot Nederlandstalig.  Niet te verwonderen, als je van Antwerpen bent. Om den brode werkt hij als freelance regisseur voor tv en reclame.  Momenteel werkt hij op een 8-delige docu-fictie reeks die Studio A gaat draaien voor VTM.  We mailden hem wat vragen en hij mailde ons een pak boeiende antwoorden terug.  Een aangename kennismaking.

 

1) We hebben het hier in Vlaanderen graag over onze getalenteerde kortfilmmakers die over de hele wereld de grote festivals afschuimen en prijzen winnen, maar vaak wordt u vergeten.  Gemakshalve willen we dan denken dat u iemand van over de taalgrens bent.  Dus misschien beter zelf eens uitleggen dat u werkelijk tot beide taalgemeenschappen behoort, via vragen als a) Wie bent u? b) Waar hebt u gestudeerd? c) Waarom bent u film gaan studeren?

 

a) Ik ben Mathieu Mortelmans, geboren in 1985 te Antwerpen, opgegroeid in Vlaanderen, gestudeerd in Franstalig België en al jaren woonachtig te Brussel! Ik leef, werk en denk in de twee talen.

b) Ik ben in 2009 afgestudeerd aan het Institut des Arts de Diffusion (IAD) een internationale filmhogeschool te Louvain-la-Neuve (waar onder andere de gebroeders Dardenne en Joachim Lafosse zijn afgestudeerd)

c) Ik ben in de eerste plaats film gaan studeren omdat film voor mij het ultieme medium is om mensen te doen dromen maar ook te doen nadenken. Mezelf in de eerste plaats. Mensen sluiten zich op in een donkere zaal om twee uur lang alles te vergeten en zich te laten meeslepen in een verhaal. Daarin slagen is iets heel moeilijk als filmmaker want het vergt heel wat ervaring, bekwaamheden en talent. Ik kan alleen maar hopen dat ik er beetje bij beetje, film na film, steeds meer in zal slagen om mensen zo’n ervaring te bezorgen.

2) ‘Chambre Double’ is een thriller, waarvoor u zelf het verhaal geschreven hebt.  Hoe bent u op het idee gekomen voor het verhaal?

De film zelf gaat over een dokter (Jean-Jacques Rausin) die ‘s nachts in een klein hotel ergens in een drukke stad terechtkomt. Nadat hij in het hotel een kamer huurt, roept de uitbater (Eric Godon) zijn hulp in om een gewonde vrouw te redden. Langzaam groeit het besef dat er meer aan de hand is en dat de dokter betrokken is bij een zaak waar hij liever uit gebleven was..

Het idee is ontstaan bij het draaien van een reeks documentaires voor televisie. Ik kan er eigenlijk niet veel meer over vertellen zonder teveel van het einde van de film te verklappen… Laat ons zeggen dat het hoofdpersonage in een psychologische neerwaartse spiraal terechtkomt waarbij hij zijn realiteitszin verliest.

 

3) Kortfilm blijft een moeilijk genre, omdat je in heel korte tijd een verhaal moet vertellen waar je vaak meer tijd voor nodig hebt.  Is een thriller mogelijk in zo’n korte tijd?

 

Het moeilijke aan een kortfilm is inderdaad dat je steeds een evenwicht moet maken tussen: wat geef je op het einde mee als antwoorden ? en wat laat je in het midden voor de kijker? Ikzelf kijk graag naar films waarbij enerzijds de verwachtingen worden ingelost maar je anderzijds toch als kijker met een aantal onbeantwoorde vragen achterblijft. Zo’n films die je doen nazinderen over wat je gezien hebt.. In het thrillergenre is dat zeker mogelijk.

 

Uiteindelijk betekent thriller gewoon dat er een permanente spanning zit in het verhaal, je vraagt je steeds af hoe het hoofdpersonage zal “overleven” in de situatie waarin hij zich bevindt. In dat opzicht maakt de duur van de film gelukkig niet te veel uit. Voor “Chambre Double” was het een kwestie van dosering. Wat geven we mee en op welk moment? Een belangrijke evenwichtsoefening in de montage! Ik vind het belangrijk dat de kijker van het begin tot het einde aan het scherm blijft kleven. Ik hoop dat dit enigszins gelukt is…

 

4) Hoe hebt u het budget gevonden voor deze film?

Buiten de regie, het scenario en de productie, heb ik de film ook zelf gefinancierd. In het begin heb ik er dus enkel mijn eigen geld ingestoken om snel en met een very low-budget aan de slag te kunnen gaan. Niemand werd betaald en het materiaal hebben we grotendeels via via kunnen krijgen. Gelukkig heb ik tijdens mijn (korte) carrière als regieassistent en regisseur heel wat goede acteurs en crewleden leren kennen, mensen die vertrouwen hadden in dit project en in mij. Zij hebben allemaal vrij snel toegezegd om mee te werken. Planning was soms het enigste issue.

Maar toch, als je zonder middelen en productie werkt, is het soms echt een uitputtingsslag: je moet zelf iedereen met wie je wil samenwerken één voor één gaan ontmoeten, je project uitleggen en overtuigen. Geen productie die je helpt of die je geruststelt. Het vergt heel wat wilskracht en energie om alles alleen te doen. Maar dat vergeet je snel als je dan uiteindelijk aan de slag kan en je de film tot leven ziet komen. Daar heb ik veel voor over.

Nadat de film gedraaid en gemonteerd was, hebben we een steunaanvraag ingediend bij het Centre du Cinéma et de l’Audiovisuel van de Fédération Wallonie-Bruxelles (het Franstalige equivalent van het VAF) en we hebben de steun gekregen! Dat betekent dat ik de kosten van mijn film volledig heb terugbetaald gezien. En hun steun betekent echt veel meer dan geld. Het is een belangrijke professionele erkenning en het brengt de film in de kijker van heel wat festivals en professionals. Als je zonder iets begint, is dat wel een enorm cadeau.

5) U bent perfect tweetalig.  Waarom hebt u deze film in het Frans gemaakt en niet in het Nederlands? Ook van plan om films te draaien in het Nederlands?

Aangezien ik een Franstalige filmopleiding heb genoten, heb ik een groot netwerk van contacten opgebouwd langs Franstalige kant.  Voor “Chambre Double”, een low-budgetfilm, moest ik voornamelijk op mijn contacten kunnen rekenen.  Deels daarom is het een Franstalige film geworden. Ik was ook enorm groot fan van het werk van Jean-Jacques Rausin, de hoofdacteur, die enkel Frans spreekt.  En Frans is, net zoals Nederlands, ook een mooie taal om in te schrijven en te werken…

Wat Vlaamse projecten betreft : ik heb nu een nieuwe kortfilm geschreven, samen met Wouter Van Haver (scenarist bij Eyeworks) en dat is dan weer 100 % in het Nederlands!  Het wordt opnieuw een donkere psychologische thriller over een jonge vrouw die van een harttransplantatie herstelt.  Voor de hoofdrol ga ik met Marieke Dilles samenwerken.  Trouwens, ik ben langs Vlaamse kant op zoek naar een productiehuis voor deze nieuwe film.  Bij deze lanceer ik een oproep! 

 

 

6) Is het als kortfilmmaker makkelijker om acteurs en crew te vinden op de Franstalige markt?

Ja, zoals ik al zei, heb ik doorheen mijn jaren op de filmschool en als regieassistent heel wat mensen leren kennen binnen het Franstalige filmwereldje. Dat maakt het een stuk makkelijker om mensen te vinden. Qua casting moet je in Franstalig België steeds op zoek naar opkomend talent want de grote namen die vertrekken meestal naar Parijs en worden zo ‘untouchable’ tenzij je hun agent kent. Gelukkig kan je in Vlaanderen nog net iets gemakkelijker naar een bekende acteur toestappen met een script onder je arm.

7) Is er aan  de ene kant van de taalgrens meer talent dan aan de andere kant? Of wat is het verschil? 

Ik denk dat we in België enorm veel talent hebben zitten en dat de landsgedeelten en/of taal daar geen grote rol in spelen. Als je in België op een langspeelfilmset staat, dan merk je al snel dat iedereen daar perfect samen functioneert. Vlaams, Frans of Engels… het belangrijkste is de kwaliteit van de films die we maken. En die kwaliteit vinden we in overal in België terug. Iedereen kijkt graag naar goede films, en daar komt taal of land niet bij kijken! Houden zo!

 

8)  U hebt nu al heel wat prijzen gewonnen met ‘Chambre Double’.  Nu al tevreden over het parcours van de film?  Of hoopt u nog op meer?

Ja, zeer tevreden.  De film is pas twee maanden echt af en zijn parcours is eigenlijk één grote aangename verrassing aan het worden. Mijn ambitie als filmmaker is in de eerste plaats om een goed afgewerkte film te maken waar de mensen graag naar kijken.  In het begin denk je echt niet aan festivals en nog minder aan prijzen.  Maar eens je vertrokken bent, wil je natuurlijk altijd meer.  Nu met de officiële selectie in Palm Springs zijn we echt heel blij met de erkenning op Amerikaanse bodem.  En je hoopt natuurlijk altijd dat je  film door zoveel mogelijk mensen zal bekeken worden. Daarvoor worden films gemaakt. 

9) Zit er naar uw mening al een Mortelmans-stempel op uw film? Of is dat niet de bedoeling? Is er een persoonlijke stijl die de uwe is?

Ik weet niet of ik zelf over een Mortelmans-stempel zou kunnen spreken. Je wordt altijd door je favoriete filmmakers beïnvloed en onbewust reproduceren we steeds dingen die we gezien hebben. Misschien kan je spreken over een Mortelmans-mix. En dan nog denk ik dat ik de laatste ben die mijn eigen kortfilm objectief kan analyseren.

10) Je hebt in het verleden ook gewerkt als assistant-director en location manager op langspeelfilms.  En je regisseert tv-programma’s.  Wat is je uiteindelijke ambitie?

Ik wacht nu op productiesteun voor mijn tweede Franstalige kortfilm en ik hoop binnenkort de productie van mijn Vlaamse kortfilm te kunnen lanceren.. dus op dat gebied ga ik u een zeer voorspelbaar antwoord moeten geven: mijn ambitie is om aan een eerste langspeelfilm te beginnen werken. Het idee achter die langspeelfilm geraakt stilaan uitgewerkt en na de zomer begin ik samen met een scenarist aan het scenario te schrijven. Ik kijk er al naar uit.