Cinevox Le cinéma vu par les belges
De enige Belgische langspeelfilm die in een officiële selectie zit in Cannes is een documentaire over de geschiedenis van de Belgische film in 70 jaar festival van Cannes. Een geschiedenis die vooral een Franstalige bril draagt, omdat het nu eenmaal een Franstalige productie is en omdat de Frans gesproken Belgische film traditioneel beter zijn weg vindt naar de Côte d’Azur. Maar dat wil niet zeggen dat regisseur Henri de Gerlache de Vlaamse film helemaal genegeerd heeft. Wel integendeel.
La plage d’Ostende
Het verhaal begint trouwens op het strand van Oostende. Waar het festival van Cannes na de oorlog plannen had. Op datzelfde strand treffen we Arno, die ons zijn visie geeft op de Belgische film. In 2006 stond hij voor de camera van Martine Doyen in ‘Komma’ en mocht meteen mee naar Cannes voor de Semaine de la Critique. En er is nog ruimte voor een bekende Oostendenaar : Raoul Servais, de eerste Belg die een Gouden Palm won. In 1979, met zijn kortfilm ‘Harpya’. Henri de Gerlache bezoekt Servais bij hem thuis in Leffinge. En daar haalt hij zijn palm boven.
In hun blootje op de fiets
Er is aandacht voor ‘Meeuwen sterven in de haven’, een film van een trio Vlaamse regisseurs (Rik Kuypers, Ivo Michiels en Roland Verhavert), die in 1955 geselecteerd was voor de officiële competitie. De film speelt zich af in de havenstad Antwerpen en vertelt over de dooltocht van een gekweld personage dat alleen begrip vindt bij een weeskind en twee gedesillusioneerde vrouwen. In de hoofdrollen zien we onder meer Dora Van der Groen en Julien Schoenaerts, wiens zoon Matthias natuurlijk ook aan bod komt, wanneer hij de rode loper van het festivalpaleis in Cannes op mag voor ‘De rouille et d’os’. Ook aandacht voor Harry Kümel die in 1972 geselecteerd was met ‘Malpertuis’, een bewerking van de beroemde roman van Jean Ray, gedragen door grootmeester Orson Welles. Maar veel vaker beschikt de Vlaamse film niet over sterren met wereldfaam. En dan moeten er andere manieren verzonnen worden om in de kijker te lopen. Of te fietsen. Felix van Groeningen liet zijn peloton acteurs naakt over de Croisette koersen toen hij er zijn ‘Helaasheid der dingen’ mocht voorstellen. Een moment waaraan hij herinneringen mag ophalen in ‘La belge histoire du festival de Cannes’.
