‘Ik Schilder Met Schilders’ van Jacques Servaes gaat in première!

Vanavond, donderdag 23 januari, gaat de documentaire Ik Schilder Met Schilders van Jacques Servaes te Antwerpen  in première. Het levenswerk en het levensverhaal van Adriaan Raemdonck wordt hierin belicht. Hij is de oprichter van Galerie De Zwarte Panter, gehuisvest in een ontwijde kapel in de Antwerpse binnenstad en zo’n vijftig jaar jong. Dat is oud voor een galerie. Meer nog, met haar halve eeuw voluit in het leven staan is De Zwarte Panter de oudste actieve galerie in de Belgische kunstwereld. Zij is een instituut. Een unicum. Een icoon. En ook in de internationale kunstwereld is zij een begrip.

Adriaan Raemdonck gaf en geeft De Zwarte Panter adem en ziel. Hij ís De Zwarte Panter. Via zijn verhaal wordt een intieme inkijk geboden in zowel een halve eeuw beeldende kunst als in de cultreel- maatschappelijke evolutie in Vlaanderen en omstreken. Bekende (kritische) bewonderaars van De Zwarte Panter confronteren Adriaan met zijn wonderlijke geschiedenis, met het nu en de toekomst van de galerie, met haar impact en haar plaats in de (kunst)wereld. Onder hen: Tom Barman, Jan Decleir, Jan Mulder, Jeroen Olyslaegers en Annemie Van Kerckhoven.

ADRIAAN RAEMDONCK

Meer dan dat Vincent van Gogh op een dag zijn oor afsneed wisten de ouders van Adriaan Raemdonck niet over kunst. Het hield de jonge, onstuimige Adriaan niet tegen er zich met hart en ziel in te verdiepen en er vervolgens zijn hele leven aan te wijden.
Raemdoncks leven in de kunst begon midden jaren zestig toen hij de heimat Pepingen verruilde voor het toen koortsige Antwerpen. Hij zou kunstschilder worden, tot hij natuurtalent Fred Bervoets aan het werk zag en besefte dat hij zelf andere gaven had. Raemdonck opende in 1968 een even avant-gardistische als laagdrempelige kunstgalerie: De Zwarte Panter.
Een halve eeuw inmiddels weerspiegelt de galerie de aard van de galerist. De Zwarte Panter is onvoorspelbaar, dwars, koppig, non-conformistisch, artistiek en sociaal geëngageerd, bovenal trouw aan de figuratieve kunst. Een baken voor (niet zelden verarmde) kunstenaars, een tijdelijk atelier voor artiesten allerhande, een huis voor film, muziek, fotografie en literatuur.
Als fanatiek lobbyist voor de kunst, (inter)nationaal belangenverdediger van galeriehouders en bruggenbouwer tussen artiesten, galeristen, musea en beleidsmakers, kreeg Adriaan Raemdonck diverse prijzen. Ook zijn jas van voorzitter van FEAGA (Federation of European Art Galleries Association) en BUP (Belgische Moderne en Hedendaagse Kunstgaleries) zit hem als gegoten.
‘Alles moet sterven, een galerie ook, maar artiesten blijven. Niets is voorbij,’ aldus Adriaan Raemdonck.

JACQUES SERVAES

Opvallend in het werk van de in 1971 aan het RITCS, afdeling filmregie, afgestudeerde scenarist-regisseur Jacques Servaes is de sterke verwevenheid met kunst. En waar hij zich in de loop van de jaren ook aan heeft blootgesteld – langspeelfilm, kortfilm, documentaire, tv-fictie, live televisie, multicameraregie, musical of theater – uit alles bleek ook zijn grote liefde voor muziek. Zo maakte Servaes geregeld dansvideo’s in samenwerking met eigentijdse choreografen en muzikanten.
Voor zijn dansvideo Palindrome met Michèle Noiret en Bud Blumenthal ontving hij de Prix Cristal Tchèque (Praag 1994). Zijn verfilming van Stravinsky’s Les Noces was dan weer goed voor de Prague d’Or 1988, terwijl zijn verfilming van Wolfgang Rihm’s kameropera Jacob Lenz werd genomineerd voor de Visual Music Award Midem Cannes 1992. Ook de wetenschappelijke documentaire-reeks Overleven, waarvoor hij zowel de regie als het scenario leverde, werd bekroond in Frankrijk, Australië en China.
Voor CANVAS maakte Servaes een documentairereeks over hedendaagse Vlaamse componisten – onder hen: André Laporte, Frederik Devreese, Frits Celis en Willem Kersters – en regisseerde hij ook journalistieke documentaires voor Histories, Publiek Geheim en Panorama. Horen eveneens op zijn lijst van verwezenlijkingen: operaopvoeringen zoals La Bohème, Idomeneo en Orfeo en een documentaire van componist-dirigent Dirk Brossé. Ook de korte docu Natan, de Jurk voor het Antwerpse ModeMuseum en CINI – The Workshop over hedendaagse muziek voor het Italiaanse Fondazione Cini zijn van zijn hand.
Momenteel werkt Servaes aan de documentaire Reconstructie voor het Orpheus Instituut Gent. Een filmisch-musicologische queeste naar de ontbrekende elementen in de composities Tactil en Unter Strom van Maurizio Kagel uit 1969.
Jacques Servaes: ‘Misschien meer nog dan over een gepassioneerd man of over een halve eeuw kunstarbeid wilde ik een documentaire maken over een beeldende manier om naar de werkelijkheid te kijken. Adriaan leeft en beweegt in het schilderij dat wereld heet.’

MENUETTO & OFFLINE

Ik Schilder Met Schilders is een coproductie van twee Vlaamse productiehuizen. Dat is ongewoon, maar ook en vooral een verrijking dankzij de complementaire expertises, eenzelfde affiniteit met het onderwerp en een gedeelde voorliefde voor uitgepuurde filmtaal. Offline bedacht Ik Schilder Met Schilders, Menuetto zette mee de schouders onder de financiering, de productie en de exploitatie van de documentaire.
Menuetto werd in 2017 opgericht door Hans Everaert, voorheen zakelijk leider van het VAF en algemeen directeur van film- en televisieproductiehuis Menuet – denk Girl, The Broken Circle Breakdown, De Helaasheid der Dingen, De Bende van Jan De Lichte, Code 37, et cetera. Menuetto bouwt vanuit een nieuwe structuur verder op de knowhow en het netwerk van Menuet. Naast zijn carrière als producent heeft Hans Everaert de afgelopen jaren ook een opgemerkt parcours gelopen als kunstschilder. Zijn werk wordt tentoongesteld in gerenommeerde galerijen en is opgenomen in prestigieuze kunstcollecties. www.menuettofilm.be
Hans Everaert: ‘Het vijftigjarige bestaan van Galerie De Zwarte Panter bood de unieke kans om een halve eeuw Vlaamse kunstgeschiedenis in beeld te brengen. Ik Schilder Met Schilders is naast een belangrijk tijdsdocument ook een levendig portret van een gepassioneerd vrijheidsstrijder.’

Offline is het productiehuis van monteur en producent Els Voorspoels. Zij monteerde tal van langspeelfilms, kortfilms en documentaires waaronder Any Way the Wind Blows, Noordzee Texas en Flying Home; Naked Heartland, Cemetery State, Oratorium zonder Doel, Displaced en Natan, de Jurk. Zij monteerde legio videoclips voor onder anderen Axelle Red, dEUS, Magnus, Hooverphonic, Tamino, Goose en Amenra. Bij sommige clips trad zij ook op als producent. Sinds 1995 produceert en regisseert ze ook catwalk- en andere modevideo’s voor Raf Simons, Dries Van Noten, Veronique Branquinho, Jill Sander en A.F. Vandevorst.
Els Voorspoels: ‘Als galerist is Adriaan Raemdonck zélf kunstenaar. De Zwarte Panter is de galerie van de levende kunst. Of zoals Adriaan het zelf zegt: hij schildert met schilders.’

Geplande vertoningen
januari-februari 2020 – De Cinema, Antwerpen
januari-feburari 2020 – Cinema. ZED (Stuk), Leuven
februari – mei 2020: culturele centra (tbc)
Tijdens Antwerp Art weekend, mei 2020

Uitzenddatum CANVAS
najaar 2020

Credits
Regie en scenario: Jacques Servaes
Muziek: Bert Joris
DOP: Renaat Lambeets
Montage: Els Voorspoels
Geluid:Wouter Frans & Dimitry De Cock
Geluidontwerp & mix: Senjan Jansen
Producenten: Hans Everaert en Els Voorspoels

ik