Ghost Eye geselecteerd voor Kortfilmfestival Leuven!

Enkele maanden geleden ging Ghost Eye van Wouter Sel en Thijs De Cloedt in première, nu is de film genomineerd voor het Internationaal Kortfilmfestival Leuven. 

Waar gaat Ghost Eye over, Wouter?

Over een aan lager wal geraakte taxichauffeur, die in de onderbuik van de maatschappij leeft. In zijn waardeloze leven komt hij mensen tegen, waar hij al dan niet iets aan heeft. Ik noem het eigenlijk een soort ‘slice of life’, een sneetje uit die mens zijn leven.

Het deed me wat denken aan Donnie Darko, is daar een connectie?

Ik denk niet dat je er echt heel specifieke connecties kan uithalen, wel genrematig of naar schrijvers of films of sfeer toe. Een bepaald spectrum van onderbelichte emoties, die ik interessanter en waardevoller vind dan een ‘boy-meets-girl’- verhaal bijvoorbeeld. Er zit zoveel schoonheid in duistere verhalen, maar die krijgen te weinig aandacht. Daarom snap ik ook wel dat de connecties met andere donkere films gelegd worden.

Het was natuurlijk het konijn dat me aan Donnie Darko deed denken, of aan The Death of Bunny Munro

Nick Cave is één van mijn idolen, zijn wereld is een inspiratiebron om animatie te creëren. Prachtig om in rond te wandelen, om in te verdwalen. Maar op de eerste plaats ook die van Charles Bukowski, zijn zwarte kortverhalen zijn zó intrigerend.

Het voelt duidelijk internationaal aan, is dat bewust om ook op de Amerikaanse markt te kunnen spelen?

Nee, maar als je dat soort werelden aan het onderzoeken bent komt je automatisch bij zo’n zaken uit. Je moet beginnen met duiden waar we zijn: Zijn we in de toekomst, zijn we in het verleden? Zijn we in Azië of in Europa? Wij hadden daar een soort retro Amerikaans gevoel bij, dat heeft zeker ook te maken met de keuze van de stem.

Chris Goss (producer Queens of the Stone Age) is echt gepokt en gemazeld in de Amerikaanse underground en rock-‘n-rollscene, dat is een perfect vehikel om alles aan op te hangen. Je kan ook zeker referenties vinden naar de Detroit-sfeer van de jaren ’50 tot ’80, maar we laten dat liever wat open voor de kijker. Als je daar liever de rand van Berlijn inziet, dan zou dat ook wel kunnen.

En als de sfeer bepaald is begin je te tekenen?

Thijs De Cloedt en ik hebben eerst een verhaal bij mekaar gepuzzeld dat we zelf heel intrigerend en inspirerend vonden, om dan verder uit te werken tot een scenario. Daarna zijn we dat gaan visualiseren, dus hebben we de designs en heel de wereld visueel neergelegd. Zo’n 18 minuten animatie zijn duizenden tekeningen, dat kan je niet alleen doen. Met de ambitie die we hadden, hoe het er moest uitzien, moesten we een heel team hebben. Animatie is ontzettend intensief.

Maar de originele tekeningen zijn wel van jullie?

Ja, wij maken een storyboard, character- en concept design, zodat iedereen goed weet wat de ‘look en feel’ van de film is. En als de dingen dan vorm beginnen te krijgen, beginnen te bewegen en plots echt tot leven komen, dat is een gevoel dat je alleen bij animatiefilm kan tegenkomen.

Zou je ooit een ‘gewone’ film willen maken?

Dit is mijn passie, dus ik kan niet anders dan op die manier verhalen vertellen. Het is voor mij het perfecte medium om moeilijkere zaken op een originele en creatieve manier onder de aandacht te brengen. Ik ben vanuit de basis echt een tekenaar en ik voel mij er veel beter bij dan dat ik ergens een camera op zou zetten en een acteur dingen zou laten naspelen. Ik heb veel liever een grafische wereld, waarin je de mensen tot de verbeelding spreekt.

Ben je nu iets nieuws aan het maken?

Ik ben aan een nieuw concept bezig, kortere formaten die meer content gericht zijn. Een serie van relevante en eigentijdse zaken, maar die niet doorsnee of algemeen zijn. Ondertussen ben ik ook al bijna 15 jaar VOLSTOK aan het leiden, mijn animatiestudio.

Ghost Eye maakt deel uit van Vlaamse Competitie: Animatie op Kortfilmfestival Leuven, ontdek hier het volledige programma en bestel alvast je tickets! In afwachting kan je deze film alvast hier bekijken. 

Check Also

Luc Vrydaghs over ‘Thank God For The Gift’!

In zijn documentairefilm ‘Thank God For The Gift’ gunt Luc Vrydaghs ons via een geweldige …