Filmfestival Oostende kiest voor verbinding met Master Ruth Becquart

Tijdens de 26ste editie van Filmfestival Oostende (30 januari – 7 februari 2026) neemt Ruth Becquart de rol van Master op zich. De gevierde actrice en scenarist kiest dit jaar voor het thema ‘De verhalen die ons verbinden’ — een uitnodiging om opnieuw écht contact te maken, binnen én buiten de filmzaal. “Wanneer je als actrice de woorden van je personages spreekt, verbind je met je eigen binnenkant én met het publiek. Dat is voor mij de essentie van verhalen,” zegt ze.

Je bent de Master van Filmfestival Oostende. Wat ging er door je heen toen je daarvoor werd gevraagd?
Ik was vooral heel blij. Ik voelde me weer even een kind. FFO draag ik een warm hart toe — ik vind hoe Peter Craeymeersch met zijn team daar elk jaar opnieuw weer iets bijzonders neerzet, ronduit indrukwekkend. Dus ja, ik had er meteen écht zin in.

De Master kiest traditioneel ook een thema en een reeks films. Waar kwam jouw keuze vandaan?
Ik heb gekozen voor verbinding: verhalen die verbinden en daardoor weer nieuwe verhalen creëren. De wereld staat in brand, en ik vond het belangrijk om dat woord opnieuw betekenis te geven. ‘Verbinding’ wordt te pas en te onpas gebruikt, maar voor mij is het iets heel concreets.
Als actrice stap ik via mijn personages in nieuwe universums. Dat vraagt dat ik me verbind met mijn eigen binnenwereld, en van daaruit een brug sla naar het publiek. Daar ontstaat empathie, inzicht en menselijkheid — dat is geen soft of vaag idee, dat is zelfs wetenschappelijk onderbouwd. Verhalen zijn broodnodig voor ons brein en ons samenleven.

Wat betekenen verhalen voor jou op dat diepere niveau?
Alle verhalen gaan over het menselijk onvermogen om het leven te leven. Uiteindelijk draait het altijd rond vier pijlers: leven in het aanschijn van de dood, liefde en seksualiteit, religie en autonomie — of het ontbreken daarvan. Elk goed verhaal raakt aan minstens één van die thema’s. En als verhalenvertellers daar op een eerlijke manier mee omgaan, kan dat niet anders dan verbindend werken.

Hoe heb je dat thema vertaald naar je filmselectie voor FFO26?
Ik heb films gekozen die ik graag zie, maar die ook iets doen met dat idee van verbinding. Sommige inhoudelijk, andere thematisch. Er zit bijvoorbeeld een film tussen over iemand die aanvankelijk sterk verbonden is met zichzelf en zijn gemeenschap, maar door verkeerde keuzes die connectie verliest. Dat raakt me enorm.
Daarnaast toon ik ook werk waarin verbinding juist voortkomt uit generositeit: iets doen voor een ander, uit sympathie. En ik wilde ook films die tonen hoe verbeelding ons verder kan brengen — zoals projecten waar kunstenaars en wetenschappers samenwerken en tot inzichten komen die ze alleen nooit hadden bereikt. Dat soort kruisbestuiving fascineert me.

Je wilt dat idee van verbinding ook buiten de filmzaal doortrekken?
Absoluut. We koppelen aan de vertoonde films allerlei activiteiten die de dialoog stimuleren tussen makers en publiek, maar ook met de inwoners van Oostende zelf. Zo ga ik brieven schrijven met Oostendenaars, filmmakers en mensen van het festival. Die brieven worden voorgelezen. Er zal gezongen en gedanst worden als verbindende activiteit. Er zullen gesprekken zijn, wandelingen, momenten van samen eten en drinken…
Het moet concreet, waardevol en waarachtig zijn — geen hol thema, maar iets dat echt leeft gedurende die week. Als dat lukt, dan zijn we in onze opzet geslaagd.

Dat klinkt als een festival dat mensen letterlijk en figuurlijk in beweging brengt.
Dat hoop ik. Uiteindelijk wil ik dat mensen zich verbinden met zichzelf, met elkaar, en met wat ze zien. En ja, een feestelijke drink op het einde naar aanleiding van Drunk, de film van Thomas Vinterberg, die ook deel uitmaakt van de selectie, mag zeker ook. (lacht)

Met ‘De verhalen die ons verbinden’ reikt Ruth Becquart als Master van Filmfestival Oostende een thema aan dat even actueel als tijdloos is. Ze nodigt het publiek uit om niet alleen films te bekijken, maar ze ook samen te beleven. Of, zoals ze het zelf samenvat: “Neem iemand mee naar de cinema, spreek eens een onbekende aan, en laat je verrassen door wat daaruit ontstaat.”