Docville : Jozef Devillé over ‘The Sound of Belgium’

Eind jaren ’80 stond heel België te dansen op de New Beat, een surreëel elektronisch muziekgenre dat al gauw ook de buurlanden veroverde. Het megasucces van deze eclectische voorloper van housemuziek leek uit het niets te komen, maar niets is minder waar. Ons land heeft een lange en rijke muzikale traditie van dance halls met Decaporgels over Popcorn tot uptempo Belgische techno. Jongeren uit heel West-Europa schuimden dagen achtereen de nooit sluitende megadiscotheken van België af. Een alternatieve kroniek van de Belgische muziekgeschiedenis met een soundtrack vol pompende beats.

‘The Sound of Belgium’ wordt op 10 mei om 22 uur getoond in de Soetezaal van ’t Stuk in Leuven.

Jozef Devillé heeft het zich voor zijn documentaire ‘The Sound of Belgium’ niet bepaald makkelijk gemaakt. Er zijn interviews met meer dan 25 mensen te zien, maar er passeren ook veel archiefbeelden de revu en ook natuurlijk heel veel muziek. Oude beelden en muziek, je kunt even goed goud programmeren, een grondstof die even duur is. Rijk is hij er dus zeker niet van geworden. Maar voor ons was hij graag bereid om gratis en voor niets onze vragenlijst in te vullen.”

Hoe bent u ertoe gekomen om uw film te maken? Was het vooral het onderwerp dat u aantrok?

“Het onderwerp trok me persoonlijk aan en was nog nooit behandelt, zelfs niet in de geschreven muziekpers !”

Was het verhaal moeilijk in beeld te brengen?

“Tochwel, ik was de eerste die dit onderwerp serieus onderzocht en het heeft me uiteindelijk 5 jaar gekost om die puzzel in elkaar te krijgen.”

Hebt u de film met grote middelen gedraaid?

“Dit was geen low-budget productie, dit was een NO-budget productie !!! Het VAF had helemaal geen interesse in dit onderwerp.”

Wie hanteerde de camera? Wie deed het geluid? De montage? Is de samenwerking goed verlopen?

“Ikzelf deed regie, camera en montage, bijgestaan door een bekwame geluidsman en nadien in de postproductie door geluidsmensen voor de montage en mixage en een postproductiebedrijf die de online gedaan hebben voor praktisch geen geld.”

 

Is er veel tijd gegaan over de ontwikkeling van het project?

“Ja, mischien een beetje te veel ;-).”

Wat hoopt u met uw documentaire te bewerkstelligen? Heeft u meer ambities dan louter uw film aan de mensen te laten zien?

“Een relance van onze belgische electronische muziekscene zou me wel plezier doen ;-).”

 

Ziet u zichzelf als documentairemaker? Of bent u een filmmaker die zich ook aan fictie zal wagen?

“Ik zie geen verschil tussen documentaire of fictie, het onderwerp/inhoud bepaalt de vorm.”

Wat is voor u het belang van Docville?

“Alle aandacht die documentaires kunnen krijgen is belangrijk. De meeste mensen die films maken, zijn begaan met de kwaliteit van hun werk. En als je je film goed geprojecteerd op een groot scherm te zien krijgt is dat natuurlijk aangenamer dan op de televisie, laat staan op youtube.”

 

Waarom moeten mensen volgens u absoluut uw film zien?

“Omdat de muziekgeschiedenis van ons land dringend aan een herziening toe was ;-).”

 

Documentaires worden alsmaar vaker vertoond in het reguliere circuit. Hoopt u op een bioscooprelease of zit dat er niet in? Hebt u ook internationale ambities met uw film?

“De bioscoop is de ideale plaats om een film te tonen! En de film gaat over België, maar ik heb hem gemaakt met een internationaal publiek in het achterhoofd.”

Zie ook :

de site van de film

de site van Docville

Sander Vandenbroucke over ‘Brussels Express’

Ibbe Daniëls over ‘Rêve Kakudji’

Bram Conjaerts over ‘The Circle’

Steven Dhoedt over ‘State of Play’

Vincent Coen en Guillaume Vandenberghe over ‘Cinéma Inch’Allah’

 

Check Also

Luc Vrydaghs over ‘Thank God For The Gift’!

In zijn documentairefilm ‘Thank God For The Gift’ gunt Luc Vrydaghs ons via een geweldige …