Cinevox Le cinéma vu par les belges
Erik Van Looy speaking…
Het zijn twee verschillende werelden, gescheiden door een oceaan die niet minder dan Atlantisch is, maar al dat water lijkt plots niet meer zo diep wanneer een Erik Van Looy er zich mee gaat bemoeien. Want plotseling begrijpen we mekaar. Het water dat altijd al veel te diep was – een Belg moest er niet aan denken het in Amerika te gaan maken – lijkt nog slechts tot kniehoogte te komen, nu ’s lands bekendste quizmaster op de rug van zijn Woestijnvis de zee heeft overgestoken. ’t Is Sinksenweekend – foor in Antwerpen – en dat weten ze in Amerika ook. Even tijd om op adem te komen en om de eerste werkweek te evalueren. Even tijd ook om Erik aan de lijn te krijgen. Iets waar je op werkdagen niet moet op rekenen. Want dan euh… slaapt hij. Toch voor een deel.
“Ja, de meeste van de draaidagen zijn nightshoots,” legt hij uit vanuit zijn hotel in New Orleans. “Meestal hebben we pas ’s morgens gedaan… Maar tot nu toe ben ik aan het einde van een draaidag, ’s ochtends dus, heel tevreden. Het loopt heel goed. Wat ik hier zie, kan minstens tippen aan het origineel en is bij momenten zelfs beter.”
Intussen voelt Erik zich redelijk op zijn gemak op die Amerikaanse set. Al is dat wellicht verkeerd uitgedrukt. “Ik ben nooit op mijn gemak tijdens een opname. Alles moet in orde zijn. Ik wil niets aan het toeval overlaten. Dus, ontspannen is er niet bij. Maar het gaat goed, dat moet ik toegeven.”
Woestijnvis heeft zijn ster natuurlijk verwend. Ze hebben ervoor gezorgd dat hij daar niet moederziel alleen zit. Hij is goed omringd.
“Ja, hoewel, je moet dat niet overdrijven. Van de 120 man op de set zijn er 5 Belgen. En van de 27 acteurs is er een Belg, Matthias. O wacht, er is nog een klein rolletje dat Belgisch is. Het meisje dat in de oorspronkelijke versie een prostituee speelt die wordt vastgebonden, speelt eigenlijk een buitenlandse die slecht Engels spreekt, en in de Amerikaanse versie mag ze datzelfde slechte Engels spreken. Haar scène wordt in België opgenomen. We filmen in totaal 20 dagen in Amerika en 17 in België. Maar een groot deel van de Amerikaanse crew vliegt mee naar België.”
Voor Erik antwoordt op onze vraag ‘Hoe Amerikaans is ‘The Loft’ eigenlijk?’, kan hij zelfs even tijd maken om ons eerder artikel op Cinevox te lezen. Hij moet er om lachen. “Er staan veel waarheden in, maar je vergeet te schrijven dat de film helemaal Engels gesproken is. Nee, je slaat hier en daar toch de bal wat mis. Ten eerste is het helemaal niet de functie van Hilde De Laere om me te troosten wanneer ik het even moeilijk heb. Ik weet niet of je Hilde kent, ze is inderdaad heel vriendelijk, maar ze is ook een doorgewinterde producer. Zonder haar zou de film niet gemaakt zijn.”
Hilde De Laere is de producer die in dienst werkt van Woestijnvis en voor de firma de Belgische en Nederlandse ‘Loft’ heeft geproduceerd. “Het klopt dat zij voor een flink pak geld uit België heeft gezorgd, maar het is zeker niet zo dat het overgrote deel van het geld uit België komt. ‘The Loft’ is echt wel een Amerikaanse film. De onafhankelijke Amerikaanse films worden tegenwoordig allemaal gefinancierd met presales. De rechten worden dus op voorhand aan buitenlandse distributeurs verkocht en die bijdragen helpen de film financieren. Zo gaat het met alle onafhankelijke films. Als Roland Emmerich (‘Independence Day’ en ‘The Day After Tomorrow’) een film in Amerika draait, en er zit een pak Duits geld in, stel je hem dan ook de vraag of zijn film eigenlijk wel Amerikaans is?”
Neen dus. Verder blijkt Wouter Vandenhaute niet over de visionaire gaven te beschikken die we hem in onze eerdere bijdrage toedichtten, als we Erik Van Looy mogen geloven.
“Het is zeker niet zo dat Woestijnvis een plek op de Amerikaanse filmmarkt ambieert. Wouter grijpt gewoon de kansen die zich aanbieden. Ik denk niet dat hij nu al aan het uitkijken is hoe hij hier ook de andere Woestijnvis-projecten kan verpatsen. Als iemand bij Wouter aanklopt met een plan waar hij potentieel in ziet, zal hij onderzoeken hoe hij dat optimaal kan ontwikkelen. Tom Van Dyck en Tom Lenaerts bijvoorbeeld zijn nu een serie aan het draaien waar zelfs nog geen zender aan vastzit. Er zullen vast genoeg gegadigden zijn, maar ik wil maar zeggen dat de toekomst nog niet helemaal ingevuld hoeft te zijn voor Wouter zijn go geeft. En dat er niet altijd een groot plan achter zit. Dus neen, geloof maar niet dat Woestijnvis meteen van plan is om Hollywood binnen te dringen. Maar natuurlijk, als de kans zich aanbiedt, dan…”
Of de massa in Amerika op ‘The Loft’ zit te wachten, zal nog moeten blijken. De Amerikaanse filmindustrie daarentegen is er zich van bewust dat dit een project is om in de gaten te houden. Er wordt in verschillende vakbladen al op gewezen dat dit toch wel een heel speciaal project moet zijn, dat het 3 keer verfilmd wordt in 3 jaar en in 3 verschillende territoria. En vooral, dat de twee eerdere pogingen dikke hits opleverden.
“En wat nog veel straffer is,” zegt Erik Van Looy, “is dat het script van Bart De Pauw nauwelijks gewijzigd is. Het is haast surrealistisch te bedenken dat hij in dat zolderkamertje van hem, in Lier, dit hele concept heeft zitten bedenken en dat het nu, enkele jaren wordt opgevoerd door mensen die deel uitmaakten van een wereld die heel ver van de onze af stond.”
Die mensen zijn inderdaad niet de minsten. Het zijn misschien niet de Brad Pitt’s en de Johnny Depp’s, maar het zijn heel goeie acteurs die zeker in filmkringen al een hele faam hebben.
“Eerst en vooral, onze film moet het niet van de namen hebben,” zegt Van Looy. “’The Loft’ wordt hier echt wel geprofileerd als een conceptfilm, wat het ook is. Maar de namen hebben toch enig gewicht, hoor. Mensen bij ons beseffen niet hoe groot de namen zijn die we hebben weten te strikken. James Marsden is in Amerika een ster, mensen zouden van de tram springen als ze hem zien. En we hebben ook vooruitgekeken. Rachael Taylor speelt in de nieuwe ‘Charlie’s Angels’ de rol die Farah Fawcett in het origineel vertolkte. Karl Urban is Judge Dredd in de film ‘Dredd’ die in december uitkomt. En Wentworth Miller is zo’n clevere kerel. Hij heeft een scenario geschreven, ‘Stoker’, dat door Chan-Wook Park (‘Oldboy’) zal verfilmd worden, met Nicole Kidman en Colin Firth. En Eric Stonestreet is werkelijk wereldberoemd in Amerika. Hij speelt in de serie ‘Modern Family’ en hier in Amerika is dat even populair als ‘De Kampioenen’ bij ons. Je moet met die man eens over straat lopen. Je weet niet wat je meemaakt.”
En dan vergeet hij nog die heel speciale joker : Matthias Schoenaerts. We zouden bijna zeggen: Erik kan op zijn twee oren slapen. Als ze hem laten slapen natuurlijk. Maar de Belgen laten hem niet met rust.
“In Amerika worden filmsets afgeschermd. Hier komt weinig pers op de set. Maar de aanvragen uit België zijn niet te tellen. We proberen echt de bezoeken tot een minimum te beperken. Zeer tegen de zin van sommigen. Er zijn hier al journalisten geweest uit België die plotseling ongevraagd en onaangekondigd op de set stonden. In het begin zijn we beleefd gebleven, maar we zullen ons harder moeten opstellen. Jammer van de moeite die ze doen, maar ze zullen voortaan onverrichterzake mogen terugkeren.”
En ook als er in België gefilmd wordt, moet de Belgische pers zich weinig illusies maken.
“Dan doen we de binnenopnamen, dus dat betekent dat er de hele tijd een naakte vrouw op het bed ligt. En als er op een set ‘naakt’ aan te pas komt, dan is de set gesloten. Dus, neen, ze moeten geen moeite doen.”
Bekijk ook wat andere filmmakers die met Matthias Schoenaerts werkten over hem te zeggen hebben :
