Anthony Nti won afgelopen vrijdag nét geen BAFTA Student Film Award voor zijn kortfilm Da Yie. Hij kon wel al een aantal andere prijzen binnenhalen, waaronder in eigen land de publieksprijs op Filmfest Gent 2019 en Beste Film op Internationaal Kortfilmfestival Leuven.
Alles wat nu gebeurt is sowieso leuk, ik denk de hele tijd: “What’s happening?”. Eigenlijk was één van onze doelen Clermont-Ferrand, het belangrijkste kortfestival, waar we de grote prijs wonnen. We zijn ook geselecteerd voor het Amerikaanse Telluride Film Festival, maar die uitreiking is afgelast door corona.
Doordat die selectie gepubliceerd is op IndieWire (een belangrijke review-site), komen er nu wel mails van de States. We weten dat Barry Jankins (regisseur van het oscarwinnende Moonlight) het heeft gezien, die heeft ook de selectie gemaakt.
We zouden daarvoor naar de studio’s in L.A. gaan, producers en agents ontmoeten, dat had zeer interessant geweest. Maar het goede is dat we nu uitgenodigd zijn voor volgend jaar, als er dan geen andere ziekte aan het ronddwalen is. Laten we hopen dat ‘dat ding’ snel voorbij is. Dat is de échte winnaar van 2020, ‘dat ding’.
Wat zou het betekend hebben als je die BAFTA gewonnen had?
I don’t know, your life might change? Nee, je wordt gezien en gehoord. Er is interesse, maar ik neem alles met een korreltje zout want “You’re only as good as your last work”. Ik denk niet dat mijn leven van de ene op de andere dag gaat veranderen.
Maar ik weet wel dat bijvoorbeeld Ryan Coogler, de regisseur van Black Panther, ook bij de finalisten heeft gezeten met zijn kortfilm. Het kan dus een opstap zijn. Je naam staat er bij en in elke categorie zijn er maar drie kandidaten, dus je valt op.
Da Yie gaat over een vreemdeling die de opdracht krijgt om in Ghana kinderen te ronselen voor een risicovolle baan. Hij vindt er twee, Prince en Mathilda, en brengt die naar zijn bende. Er hangt een constante dreiging dat er iets te gebeuren staat…
Ja, het was onze bedoeling om een dreiging te laten voelen die je als kind niet voelt. Vanuit het standpunt van een naïef kind is ‘all good and well’, maar wij zitten als kijker constant met die spanning. Je denkt de hele tijd: “Man, what’s gonna happen?”. Het is eigenlijk een beetje een thriller, gebaseerd op ons leven.
Ben jij dat jongetje dan?
Ik ben eigenlijk dat meisje. Oorspronkelijk werd het geschreven voor twee jongens. We deden audities op een lagere school daar en hadden gewoon enkele karakteristieken beschreven: voetballen, een beetje rappen,… Toen stapte er plots een meisje binnen en BAM! Zij was mij, maar dan beter.
Hoelang heb je daar gewoond?
Tot mijn tiende. Ik ben al wel vaak teruggegaan, het is mijn ‘second home’. Dat heeft het ook gemakkelijker gemaakt om het daar te producen, ik wist exact waar ik wilde filmen en had mijn familie erbij betrokken. Mijn allereerste film Kwaku heb ik ook daar gemaakt.
We zijn met een heel klein ploegje naar daar gegaan voor Da Yie. Ik werk altijd samen met Chingiz Karibekov, die het ook mee heeft geschreven en mee geproduceerd heeft. Ook met de DOP PJ Claessens werk ik vaak samen. Daarnaast ware er ook nog de geluidsman (Vincent Streulens), de camera assistent (Jordan Vanschel), één van de hoofdacteurs Goua Grovogui en mijn vader. Voor de rest hebben we mijn familie gevraagd, ze staan ook allemaal in de credits.
Postproductie hebben we hier gedaan: montage door Frederik Vandewalle, Soundmix / design door Seppe Monbaliu & Eli Sunderland, Foley door Flo van Deuren. Muziek werd gecomponeerd door Maxime Helincks (Stavros) & Milco Geryl, en grading door Florian Keirse.
Kan je al iets vertellen over je volgende film?
Het is een verhaal dat ik met Chingiz aan het schrijven ben. We zijn er al bijna 3 jaar mee bezig en wonnen er de tweede prijs voor script vorig jaar tijdens het prestigieuze The Sam Spiegel International Film Lab in Jeruzalem. Het is geïnspireerd op Fata Morgana, een boek van Chika Unigwe over ‘human trafficking’, maar ons verhaal is geen verfilming daarvan. Dit doen we samen met Caviar.
Da Yie zal nog meedingen naar enkele andere belangrijke prijzen, o.a. in eigen land op het Brussels Short Film Festival in september.