Sien Jospehine Teijssen heeft een neus voor talent. Als u talent hebt, moet u bij haar zijn.

Dat is haar werk : op zoek gaan naar talent.  Ze zegt het zelf op haar site : “Eén van de beste dingen aan het werk van een casting director is om nieuw talent te ontdekken.” En daarom roept ze acteurs, actrices, modellen en al wie zich in de wereld van bewegend beeld voor een camera wil begeven op om zich bij haar aan te melden.

Dat Sien niet zomaar wat lucht verkoopt,  blijkt als je ziet voor welke producties ze recent nog het talent heeft helpen zoeken  :  ‘D’Ardennen’ (Savage Film, 2015), ‘De Bunker’ – Seizoen 2 (Eyeworks, 2016), ‘Le Passé devant Nous’ (Savage Film, 2016 – première Filmfestival Oostende september 2016), ‘Coffee’ (Savage Film 2016 – première festival van Venetië september 2016), Carlsberg (Adult, 2016), Royco Minute Soup (Ded’s It, 2016), Proximus (Hamlet, 2016), Music for Life (Rococo, 2015 en Geronimo, 2016), etc.

Het was Sien zelf die ons op een gegeven moment aansprak. Ze vond het boeiend dat we op Cinevox acteurs, actrices, regisseurs, monteurs en cameramensen aan het woord lieten, maar vroeg zich af waarom we er nog nooit aan gedacht hadden om eens een casting director te interviewen. Tijdgebrek was ons makkelijk excuus. ‘Stuur me anders wat vragen en ik beantwoord ze wel per mail,’ was haar kordate reactie.  En zo geschiedde.  En we moeten zeggen : helemaal geen slecht idee van Sien. We stuurden haar zeven vragen en zij maakte werk van haar antwoorden. Kijk zelf maar.

1.    Wat doet een casting director?

 

Als men over film spreekt, dan spreekt men over acteurs, regisseurs, schrijvers, … wie de camera bedient en de montage afwerkt. Maar we horen nooit spreken over casting directors of – agents, iets dat op zich wel bijzonder is. De kwaliteit van een film wordt immers niet enkel bepaald door een goed script, een goede regisseur of een prachtig beeld, maar ook – en misschien zelfs vooral – door een goede cast.  In tegenstelling tot wat de term “casting agent” doet vermoeden, vertegenwoordigt een casting director geen acteurs of talenten. Onafhankelijkheid is zowat ons hoogste goed, het geeft ons de mogelijkheid om met onpartijdige blik naar een acteur te zoeken, om te ontdekken en zelfs te herontdekken.

Puur theoretisch zal een casting director – op basis van een script of een specifiek profiel binnen een project, op zoek gaan naar acteurs of talenten die het best passen bij de job, en dit op basis van showreels, headshots, voorgaande ervaring, etc. Daarna gaan we aan de slag met al deze gegevens en informatie en worden er vervolgens audities gehouden, meestal in het bijzijn van de regisseur, afhankelijk van de aard van het project. Door opties aan te bieden van talent, gelet op de specifieke vereisten van een project, helpt de casting director de esthetiek van een project naar een hoger niveau te tillen. En dit maakt een casting director waardevol.

Het werk van een casting director bestaat dus niet enkel uit het voorbereiden en houden van audities. Ook de logistiek achter elke te casten rol en het inplannen en briefen van elke acteur afzonderlijk, waardoor deze zich het beste kan voorbereiden op de auditie, zijn van uiterst belang. Immers, als een casting goed gedaan is, dan doet het de productie letterlijk tot leven komen.

 

‘Onafhankelijkheid is ons hoogste goed’

 

2.    Heeft een casting director ook de macht om te beslissen, of ligt de keuze uiteindelijk altijd bij de regisseur?

 

Definitieve casting beslissingen worden over het algemeen uiteindelijk gemaakt door de klant: namelijk, producenten, regisseurs, en – in commerciëler werk – zakelijke klanten. Een casting director kan echter op zijn of haar manier de keuze van talent leiden of beïnvloeden. Het is immers de casting director die met de voorstellen komt.

Het is vaak zo in fictieprojecten en heel soms ook in commerciële projecten, dat een regisseur reeds met een bepaald profiel in zijn hoofd zit. Het is echter even vaak zo dat er geen enkele richting geboden wordt. En hoe groter de productie, hoe minder je kan rekenen op een “richting”. Vaak wordt er gedacht vanuit de “ik zal het weten als ik het zie”-gedachte. In beide opzichten is de rol van een casting director zeer boeiend en belangrijk. In het ene geval is het een uitdaging om de focus van de regisseur op een andere visie te leggen. In het andere geval kan een casting director de zoektocht van de regisseur helpen sturen en zelfs bepalen. Ik vind het persoonlijk fantastisch leuk om met een naam te komen waar men in eerste instantie helemaal niet aan dacht, maar die wel blijkt te passen in de rol. Ik denk dat ik hier stiekem mijn groot casting voorbeeld in volg, Marion Dougherty. Zij brak met de oude studio regels in Hollywood en bracht voor bepaalde rollen acteurs aan die misschien op het eerste zicht zeer onverwacht bleken, maar door hun spel en interpretatie van een personage meer diepte gaven aan de rol in kwestie. Een regisseur met wie ik onlangs samenwerkte, vertelde me dat mijn manier van werken ervoor zorgt dat een casting niet enkel over rollen gaat, maar ook over mensen. Dat is zowat het mooiste compliment dat ik ooit gekregen heb, denk ik.

 

‘Een regisseur vertelde me dat mijn manier van werken ervoor zorgt dat een casting niet enkel over rollen gaat, maar ook over mensen.’

 

 

3.    Je kan als acteur registreren op je site: foto’s achterlaten, een filmpje. Doen alle acteurs dat?

 

Als acteur is het heel belangrijk dat je je body of work op voldoende wijze kan exploiteren en aldus raad ik elke acteur – van beginnend tot ervaren – aan te investeren in professionele foto’s en demo’s van hun werk. Met de kwaliteit van de camera’s op smartphones kan elke acteur tegenwoordig al een casting-filmpje ineen boksen waarin hij of zij zijn/haar register laat zien door bijvoorbeeld een palet van emoties uit te beelden en dit zowel subtiel als theatraal. Het maakt het werk van een casting director alvast stukken aangenamer en meer voorbereid als wij over veel en degelijk materiaal zouden kunnen beschikken. Een acteur is – hoe raar en dubbelzinnig het ook mag klinken – nog altijd zijn eigen product. Daarmee bedoel ik dat een acteur zichzelf moet kunnen verkopen. In Vlaanderen gebeurt dit nog steeds te weinig. Om de vergelijking te maken met acteurs in het buitenland, de Verenigde Staten misschien als extreem voorbeeld, maar ook in de UK en Frankrijk: al deze mensen zijn vaak veel beter gerepresenteerd. Het feit dat een talent agent een meer gangbaar begrip is in het buitenland zal daar ongetwijfeld mee te maken hebben, en toch vind ik dat ons eigen talent hier geenszins voor moet onderdoen. Zowel ik als mijn collega casting directors kunnen daarom niet genoeg staan roepen om goed materiaal.”

 

‘Ik raad elke acteur – van beginnend tot ervaren – aan te investeren in professionele foto’s en demo’s van hun werk’

 

 

4.    Zitten acteurs in de portefeuille van iedere casting director?

 

“Eerst en vooral koppel ik even terug aan wat ik hiervoor zei: een casting director is onafhankelijk. Om te zeggen dat we beschikken over een portefeuille zou onze job alvast woordelijk beperken. Een casting director is immers altijd op zoek naar talent. Het is als een soort van blijvend, brandend verlangen. Als casting director kijk je gewoon met andere ogen naar de wereld. Overal zie je “koppen” lopen. Op straat denk ik vaak: “oh! die was goed geweest voor die of die commerciële rol”. Ik ga soms tot 3 maal per week naar het theater, enkel en alleen om talenten te blijven ontdekken. En dan spreek ik niet enkel over nieuwe namen. Ik laat me graag verrassen door oude bekenden in compleet andere rollen. Ik kan het niet anders omschrijven dan als een eeuwigdurende liefde voor mensen. Op die manier is het contacten-bestand van een casting director steeds in ontwikkeling. We beschikken dan ook niet vaak over dezelfde mensen. Maar we zijn onderling niet concurrentieel ingesteld. Als een tot dan toe onbekend talent ons omver blaast, dan delen we dat graag onder collega’s: “die moet je in’t oog houden” of “zocht jij niet iemand voor de rol van X? Contacteer deze eens, ik denk dat die dat perfect gaat doen”. Ik werk vaak samen met andere casting directors. Ik vind het fijn om ervaringen met hen uit te wisselen, en ja… soms wil je gewoon eens kunnen zagen tegen iemand die je begrijpt. ;-)”

‘Als casting director kijk je gewoon met andere ogen naar de wereld. Overal zie je “koppen” lopen.’

foto KVdm – Cinevox

5.    Casting director Kerry Barden zag tal van goeie alternatieven voor de rol van Leonardo Di Caprio in ’The Revenant’. “There are so many great actors that sometimes it’s a disappointment there’s not more than one role in a film.” Dus is het gewoon soms kiezen uit een teveel aan mogelijkheden?

 

“Als ik Kerry in 1 ding gelijk moet geven dan is het wel het feit dat er inderdaad heel veel goede acteurs zijn en ik ze graag allemaal een rol zou geven. Helaas is dat productioneel niet haalbaar, en het zou ook maar een wat gek zicht geven. Mijn collega casting directors en ikzelf dromen er wel vaak stiekem van om een verhaal te maken waarin we rollen schrijven gebaseerd op acteurs, in plaats van acteurs te zoeken op basis van rollen, dit net om die reden. Maar dat het kiezen is uit heel veel mogelijkheden, dat is natuurlijk net wat onze job boeiend maakt.”

 

‘er zijn inderdaad heel veel goede acteurs en ik zou ze graag allemaal een rol zou geven’

 

6.    Volgens sommige casting directors willen alle producenten hetzelfde: grote namen.  Dus je bent er om hen te ontgoochelen?

 

“Als casting director probeer je natuurlijk je stempel achter te laten door het casten van net die nobele onbekende die dan uiteindelijk een supertalent blijkt te zijn. Maar dat is natuurlijk niet het enige waar je als casting director naar streeft. Het is soms de uitdaging om ervoor te zorgen dat net die acteur gekozen wordt die men misschien niet verwachtte. Ik vind niks leuker dan een grote naam op casting te vragen voor een rol die totaal buiten zijn comfort zone ligt. En ik kan je verklappen dat de grote namen in kwestie dat ook zeer leuk vinden. Maar je bedoelt met je vraag wellicht dat je dan veel acteurs moet ontgoochelen omdat er een usual suspect met de rol aan de haal gaat. Wel, ja en neen. Een acteur die op casting komt voor een rol en die uiteindelijk niet wordt gekozen is altijd ontgoocheld. Dat is part of the job. Maar ook al heeft de persoon in kwestie de rol niet, als je een goeie auditie doet,  is je naam wel gezet.”

‘Ook al pak je naast de rol waar je op aast, casting directors, regisseurs, producenten onthouden goede audities voor toekomstige projecten.’

“Casting directors, regisseurs, producenten onthouden goede audities voor toekomstige projecten. Je moet die beslissingen bovendien productioneel ook niet onderschatten. Een casting director toont een aanbod aan talent. De producent moet echter aan heel andere aspecten van de film denken die ook niet onbelangrijk zijn. Casting is geen op zich staand element van de totstandkoming van een film. Een film maken is een symbiose tussen zoveel actoren. En bovendien, grote namen zijn niks voor niks grote namen hé. Dat is vooral zo omdat het gewoon ook steengoede acteurs zijn.”

‘Het is soms de uitdaging om ervoor te zorgen dat net die acteur gekozen wordt die men misschien niet verwachtte. Maar grote namen zijn niks voor niks grote namen hé. Dat is vooral zo omdat het gewoon ook steengoede acteurs zijn.’

 

7.    Ben je zelf een gezakte actrice?  Casting-director? Dat is zo een van die beroepen waar een kind niet van droomt.  Een kind droomt ervan om te acteren.  Ben je dan zelf een mislukte actrice?  Of hoe word je casting director?

 

“Wat een grappige vraag. Van alle casting directors die ik ken heeft er geen één ooit geacteerd. Of toch niet voor zover ik weet, misschien was het resultaat zo gênant, dat ze het mij niet hebben durven vertellen haha!

Drankbonnetjes aan het uitdelen voor de cast van ‘Le passé devant nous’ na de première op het Filmfestival van Oostende (foto KVdm – Cinevox)

Als kind droomde ik niet van acteren. Maar mijn dromen waren wel altijd op films gebaseerd, net zoals elk ander kind wellicht. Toen ik voor het eerst de film ‘Indiana Jones & the Last Crusade’ zag, wou ik doctor in de geschiedenis worden. Na het bekijken van ‘Jurassic Parc’ wou ik dinosaurussen gaan opgraven. Na het bekijken van de Japanse versie van ‘The Ring’, wou ik me vooral zo goed mogelijk verstoppen.”

“Toen ik 13 was droomde ik ervan films te maken. Ik wou regisseren, probeerde scenario’s te schrijven, verslond boeken over het onderwerp in kwestie, droomde van het RITCS (in die dromen had ik ook lang golvend rood haar en zag ik eruit als Julia Roberts). Ik wou zoveel als kind. En toen ik op 17-jarige leeftijd moest kiezen wat ik dan écht wilde gaan doen, was ik nog altijd evenveel kind als voorheen: wispelturig en onbezonnen. Omdat ik niet wist wat ik wou (ik denk trouwens dat geen enkele 17- of 18-jarige weet wat zij of hij wil), deed ik dan maar wat de rest van de vrienden ging doen: Rechten. Ik heb die studie afgemaakt, heb me gewaagd aan een stage aan de Balie van Antwerpen, maar na – studies incluis – 8 jaar met mijn hoofd in de wetboeken, haalde mijn creatieve, wispelturige, dromerige zelf me in. Ik zat niet op mijn plaats. Ik nam een radicale beslissing, hing mijn toga letterlijk aan de kapstok (hij hangt er nog steeds) en ging in een koffiebar werken. Daar ontmoette ik een man die een castingbureau runde, dat zich vooral specialiseerde in de reclame. Mijn carrière in de casting wereld is sinds toen als een sneltrein vertrokken. 4 jaar heb ik ervaring opgedaan. Jammer genoeg is de relatie met deze persoon volledig verzuurd geraakt, maar ik ben hem wel eeuwig dankbaar om mij van het spreekwoordelijk perron te sleuren, recht op de sneltrein die mij gemaakt heeft tot wie ik nu ben.”

‘Na het bekijken van ‘Jurassic Parc’ wou ik dinosaurussen gaan opgraven.’

 

“There’s no book to read or school to attend to learn casting. A lot of it is instinct. Some just have it.” Dat is een quote van de Amerikaanse casting director Carol Kritzer die ik onlangs heb afgeprint en boven mijn bureau heb op gehangen. Omdat hij is zo waar is.  Je moet een bepaalde feel hebben voor het beroep. Zonder de liefde die ik eerder beschreef, kan je deze job niet doen. Je moet bovendien een neus hebben voor talent. Je moet het kunnen zien, als een soort zesde zintuig. Het is ook daarom dat veel mensen proberen casting director te zijn, maar weinigen er echt in slagen. Het is de combinatie van antropologie en psychologie, enerzijds het erkennen van talent en anderzijds de mensenkennis, het doorprikken van wat er aan de oppervlakte zit en dit alles gecombineerd met een énorme passie voor verhaal en bewegend beeld dat maakt dat ons beroep zo waardevol is.”

 

 

Check Also

Luc Vrydaghs over ‘Thank God For The Gift’!

In zijn documentairefilm ‘Thank God For The Gift’ gunt Luc Vrydaghs ons via een geweldige …