Vanaf woensdag 23 november is ‘The Invader’ van Nicolas Provost in de Belgische bioscopen te zien. Het is een ontroerende film over de liefde. Over hoe mensen liefde nodig hebben om te overleven. Maar het is ook een harde politieke film. Een film die fascineert met beelden en ook met sterke vertolkingen van acteurs die we hier zelden te zien krijgen. Hoofdrolspeler Issaka Sawadogo vindt dat de film de kijker ertoe aanzet om zichzelf in vraag te stellen. En dat vinden wij ook. Zijn vrouwelijke tegenspeelster Stefania Rocca vindt dan weer dat het een film is over de menselijke eenzaamheid in de westerse wereld. En dat vinden wij ook.
Wij vroegen aan Nicolas Provost, Issaka Sawadogo en Stefania Rocca of ‘The Invader’ een politieke film was. Klik hieronder op de vraag om het antwoord te zien en te horen :
IS ‘THE INVADER’ EEN POLITIEKE FILM?
Provost maakt al jaren films over identiteit. Wellicht omdat hij door zijn situatie altijd gedwongen was om zich vragen te stellen bij die identiteit. Hij groeide op in Ronse, een Vlaams stadje dat toch voornamelijk door Franstaligen is bevolkt. Na zijn studies in Gent, verhuisde hij naar Noorwegen en was daar jaren een outsider. Voor hij naar Brussel terugkeerde, in 2004, maakte Provost er eerst nog de kortfilm ‘Exoticore’, met Issaka Sawadogo, die net als hij ook in Oslo woonde. De film vertelde het verhaal van een man die buiten de maatschappij stond. De twee zouden in 2006 nog eens samenwerken, voor een andere kortfilm, ‘Induction’.
Provost heeft zijn hele leven kunstfilms gemaakt en heeft de neiging om zijn film ook als een kunstwerk te bestempelen. Wij vroegen hem dan ook of hij voor zichzelf een kunstwerk of een film had gemaakt. En kijk wat hij daarop antwoordde. Zijn antwoord zie en hoor je als je op de vraag klikt.
‘The Invader’ is vooral een menselijk verhaal dat zeker niet kil is. De Afrikaanse vluchteling Amadou die op het Italiaanse eiland Lampedusa aanspoelt, in de wondermooie scène die start bij de vagina van Hannelore Knuts, als referentie naar ‘L’Orgine du Monde’, het schilderij uit 1866 van Courbet, komt in Brussel terecht. Een Brussel dat anoniem is. Het kan om het even welke internationale metropool zijn. De man komt er in een schuilkelder terecht waar tientallen lotgenoten worden uitgebuit door zwendelaars die zijn arbeid verkopen en zelf het geld opstrijken. Maar dan ziet hij een stijlvolle dame, een zekere Agnès, die de warmte uitstraalt waarnaar hij op zoek is. Met veel humor en charme weet hij haar in te pakken. Het begin van een mooi liefdesavontuur, maar tegelijk van nog veel meer problemen. Want als zij hem afwijst na een wilde namiddag van liefde en lust, komt hij in een spiraal van geweld terecht.
Deel van de openingsscène is ook de trailer van de film. Die scène is beeldmooi, maar ook wat gekunsteld. Net als de tunnelscène die ons het kille Westen binnenleidt. Klik op ’trailer’ om de trailer te zien en op de vraag om het antwoord te zien op de vraag die eronder staat.
WAAROM DE GEKUNSTELDE SCèNES IN HET BEGIN?
Op het Filmfestival van Gent mocht Nicolas Provost eerst de Focus Film Award in ontvangst nemen, die door de redactie van Focus Knack elk jaar wordt uitgereikt aan een jong Vlaams filmtalent, iets later kreeg zijn hoofdacteur Issaka Sawadogo een eervolle vermelding voor zijn acteerprestatie. En de film zelf won de Georges Delerue-prijs voor de beste muziek en sound. Een prijs die vertaald en betaald wordt in een distributiepremie en mediaondersteuning van 25.000. €. Een aanmoediging om de film de verdeling te geven die hij verdient.
zie ook :