Overpeinzingen bij de overgang : Joyce Beullens over het oude en het nieuwe filmjaar

Ons ga je niet horen zeggen dat de film van ‘FC De Kampioenen’ naar mottenballen rook.  Maar wel dat Joyce Beullens daarin een veel frissere indruk naliet dan het merendeel van haar collega’s.  En toen wisten we : dat meisje gaan we terugzien op het grote scherm.  Eigenlijk is ze een kind van haar tijd.  Ze is op alle mogelijke schermen te zien, in alle mogelijke formaten en gedaanten.  En om het jaar goed rond te maken, ook weer op het grote scherm, in ‘Bowling Balls’.

1) Was 2014 een goed filmjaar voor u en voor de Belgische film en waarom of waarom niet? (hoogtepunten, laagtepunten…)

JA! AMAI nog niet! Er zijn super veel films uitgekomen. Maar dat was toch ook nog in 2014 dat de film ‘The Broken Circle Breakdown’ genomineerd was voor een Oscar. Dat vind ik altijd straf. Van ons miniland naar het grootste land ter wereld. Hoogtepunt was natuurlijk helemaal op het einde van 2014 met het uitkomen van Bowling Balls. Toch? Zaten we niet allemaal te wachten op wat immense relativering en luidkeelse lachsalvo’s? Ik dacht het wel ja, en toevallig zit dat allemaal verpakt in die 1 film: ‘BOWLING BALLS’.

2) Wat zijn uw plannen voor 2015?
Ik ben van plan om van 2015 een nieuw avontuur te maken. Want stilzitten lijkt me meer iets van 2011. Dus laat me nog even iets uitstippelen en daar later op terug komen.

3) Wie waren voor u de figuren van het jaar op filmvlak (Vlaanderen, België…)? (dat kunnen acteurs, producers, regisseurs, scenaristen, D.O.P’s, gaffers of om het even wie zijn uit de filmwereld)

SVEN DE RIDDER. Als acteur. Sowieso. De metamorfose dat hij maakte in amperkes 1 jaar tijd. On-ge-loof-lijk. En terecht ook. Ik vond al tijdens onze draaiperiode bij ‘Jabaloe’ (cowboyreeks op vtmkzoom van Studio 100) dat hij de meest onderschatte acteur van ons land is. En nu popupt hij overal tevoorschijn. Ik kan niet meer iets toejuichen dan dat. Maar ook. Moet gezegd worden. En dat is zeker niet omdat ik een rolletje heb in ‘Bowling Balls’, maar hoe mooi dat die film er uit ziet! Dat is niet enkel het werk van de mensen die je ziet in het beeld. Maar ook vooral van de mensen erachter. Mark Punt, de regisseur schrijft een ferm scenario, Philip Van Volsem als DOP en Thierry De Vries voor het onwaarschijnlijke geluid en de mensen van Rec Sound voor de ditto muziek. Voor de duidelijkheid :  de sappige knallen en de warmte van de ronkende Harleys mogen op het conto van Thierry worden geschreven. Al dat gedoe achter de schermen, ik vind dat ferm want ik versta daar geen bal van. En alllllllle andere mensen achter de schermen bij ‘Bowling Balls’ zijn al even straf. Dat heb ik met eigen ogen gezien en gehoord, die hebben super hard gewerkt en ik hou van mensen die hun job graag doen, met enorm veel passie en met oog voor kwaliteit.

4) Wie worden voor u de figuren van volgend jaar? Wie moeten we in de gaten houden?
Eum. Dat is moeilijk he. Charlotte Debruyne is een jonge ferme actrice die wel een mooi parcours aan het lopen is… Ik vond Kimke Desart ook enorm straf in ‘I’m The Same, I’m Another’. Maar Matteo Simoni gaat volgens mij tienerharten veroveren met Safety First The Movie (als die in 2015 uit komt natuurlijk). En dertigersharten ook trouwens. Ahum.

5) Het mandaat van Pierre Drouot, directeur-intendant van het VAF, loopt in 2015 ten einde. Hij zal dan 72 zijn. Drouot is sinds 2005 de grote baas van het VAF. De opvolgingskwestie zal niet simpel zijn. Wie moet hem volgens u opvolgen? En eventueel ook, waarom.

Ik zou graag iemand zien die gepassioneerd is door film en verhalen en de kans biedt aan een fantastisch verhaal, eerder dan van wie het komt of wie er in mee speelt. Wie dat dan moet zijn? Dat weet ik niet. Goeie vraag wel.

Zie ook : 

Andere mensen uit de Vlaamse filmwereld beantwoorden de Cinevox-eindejaarsvraagjes