Nicolas Karakatsanis toont zijn foto’s

Wij kennen hem als de cameraman, directeur de photo, die alsmaar meer Vlaamse en buitenlandse films van eigen, eigenzinnige beelden voorziet. Eerst en vooral van ‘Rundskop’ natuurlijk, een film die zoveel aandacht kreeg dat ook de nochtans zeer gereserveerde beeldkunstenaar wat licht van de schijnwerpers ving.  Hij was ook de man achter de camera toen Erik Van Looy de Amerikaanse versie van ‘Loft’ draaide en als alles volgens plan loopt, dan zal hij Director of Photography op ‘Animal Rescue’, de film die Michaël Roskam volgens de laatste berichten in het voorjaar in Amerika zou gaan draaien.

 

Intussen heeft hij ook de eerste langspeelfilm van Bas Devos gedraaid en ‘Perfect Drug’, de waanzinnige kortfilm van Toon Aerts die op Leuven Kort in première is gegaan.  We zouden nog wel een tijdje kunnen doorgaan met namen te droppen, en mogen eigenlijk geenszins de naam van Pieter Van Hees vergeten als we het over Karakatsanis hebben, maar de reden waarom we het hier over hem hebben is niet omdat er weer ergens bewegende beelden van hem te zien zijn.  Neen, nog tot 22 december loopt er een tentoonstelling in Brussel van zijn stilstaande beelden, zijn foto’s.  En die dragen – dat zal geen verrassing zijn – helemaal zijn stempel.

 

 

Fotografie is mijn emotionele uitlaatklep, zegt Nicolas Karakatsanis, in een interview op de site van Alice, de galerij waar momenteel zijn tentoonstelling loopt. “Ik heb moeite om in het dagelijkse leven mijn emoties uit te drukken.  Daarom gebruik ik mijn foto’s om mijn gevoelens uit te drukken,” zo zegt hij.  Zijn beelden zijn momentopnamen, die hij heel intuïtief heeft vastgelegd.

 

Hij zegt ook dat hij in fotografie zijn vrijheid vond.  Op filmsets was het in het begin vaak anders.  Moest hij de beelden leveren die de regisseur in de ene of andere film had gezien.  Dat is minder en minder het geval. Regisseurs vragen hem nu opdat hij hen iets leveren wat van hem is.  Ze willen hem omwille van zijn unieke kijk op de dingen.

En zo heeft hij altijd veel aanhangers gehad.  Niet alleen in de filmwereld, zo blijkt. De galerij verzamelde al enkele reacties op zijn fotowerk. En het zijn zeker niet de eersten de besten die zich over zijn werk uitspreken :

 

Michaël Borremans, kunstschilder :

“Er zijn veel gelijkenissen tussen Nicolas en ik. Hij houdt er ook van om te werken met weinig licht en schaduwen. We spreken dezelfde taal. Voor mij is het makkelijk werken met hem, ik hoef hem niets uit te leggen.  Hij weet waar ik naar op zoek ben.  Hij heeft dat ongelooflijke gevoel voor licht dat heel belangrijk voor me is.”

 

Michaël Roskam, filmregisseur:

“Laat de kracht van Nicolas Karakatsanis ook de essentie zijn van elke fotografie : licht. Hij componeert en beveelt het licht alsof hij op de zon zelf geboren is. Een donker licht.”

 

Stephan Vanfleteren, fotograaf :

“Nicolas Karakatsanis is niet de meester van het licht.  Hij is de meester van de duisternis.”

Baloji, schrijver, componist, zanger :

“Nicolas maakt bewegende schilderijen.  Door zijn inzicht is alles primaire en brute materie.  Onder zijn lens krijgt elk oppervlak gedachten, wordt het een vervormende, spiegel, versmolten en aaneenhangend. Hij vangt het lichaam dat aan het werk is, het decor als een collage van gesatureerd reliëf, de wazigheden worden scherp, het oog spitst zich toe op het detail, zijn werk is van een woeste precisie en nuance, hij fotografeert de gedachte aan beweging, de intentie.”

“Nico is de filter van mijn werk, zowel op pellicule als op de lens, want hij vangt de essentie, terwijl anderen te veel woorden en gebaren nodig hebben. Deze autodidact is de merkwaardigste artiest die ik ken. Werken met artiesten met zo’n uitgesproken persoonlijkheid kan je opzet in de schaduw stellen.  Maar bij hem gebeurt het tegendeel. Hij vergroot wat er is. Zijn speelse kant kan de indruk wekken van onverschilligheid, het lijkt allemaal zo makkelijk te gaan…”

Bent Van Looy, muzikant, componist en zanger :

“Nicolas Karakatsanis is een luipaard met een camera.  En ik bedoel dat in de meest positieve zin denkbaar.  Bescheiden, makkelijk in de omgang zelfs, en toch altijd scherp, altijd zenuwachtig.  Klaar om dat ene beeld te nemen dat je blijft bespoken, dat je bijblijft lang nadat je je ogen hebt gesloten, je blik hebt afgewend van wat echt van belang was, zoals een zwarte, warme spookafdruk op de retina van, verdorie waarom niet, je eigen ziel.”

Erik Van Looy, filmregisseur, producer en tv-presentator :

“Er is de wereld zoals wij die kennen en er is de wereld zoals Nicolas Karakatsanis die ziet: net dat tikje somberder, poëtischer en interessanter. Alsof hij een laagje vernis toevoegt dat je het leven beter doet begrijpen.”

“Niemand kan beter met duisternis en donkere vlakken werken dan Nicolas Karakatsanis. Hem de ‘prince of darkness’ noemen, doet hem te kort. Nicolas is de ‘king of darkness’!”

“Nicolas Karakatsanis is op z’n scherpst wanneer hij de onscherpte opzoekt: net dan graaft hij nog dieper en evoceert hij nog meer inhoud, poëzie en schoonheid. Mocht de term ‘flou artistique’ niet bestaan, dan had men ‘m voor Nicolas moeten uitvinden.”

Koen Mortier, filmregisseur, producer, schrijver :

“Het werk van Nicolas laat zich lezen als een intiem dagboek.  Hij legt voor ons de passages uit zijn dagelijkse leven vast in een poëzie die laat denken aan het Vlaamse expressionisme.  En vooral dan aan het werk van Permeke.”

 

Toon Aerts over Nicolas Karakatsanis

Pieter Van Hees over Nicolas Karakatsanis

 

Alice Gallery 4 rue du pays de Liège
1000 Brussels Belgium
T +32 2 513 33 07
info@alicebxl.com Wed – Sat 14.00 – 18.00
and by appointment

 

Check Also

Stijn Ylode De Gezelle qdsfqeryz(è!(i!eèifghj

Stijn Ylode De Gezelle over zijn beklijvende soundtrack voor ‘Milano’

Stijn Ylode De Gezelle componeerde een tedere doch beklijvende score voor zijn partner Christina Vandekerckhove haar …